In het operatiekwartier zijn we verdeeld in verschillende teams. Zo sta ik mee in voor thoracale heelkunde, orgaandonaties en traumatologie. Daarnaast ben ik een van de zes verpleegkundigen van het Nurse Support Team in UZ Leuven. In die rol help ik startende verpleegkundigen inwerken in het operatiekwartier en begeleid ik stagiairs en hun mentoren op de dienst. Het is een uitdaging, maar wel een boeiende uitdaging!

Als verpleegkundige verleg ik hier elke dag mijn grenzen. In het operatiekwartier moeten verpleegkundigen de operatie namelijk even goed kennen als de chirurg. Ik doe ook taken die verder gaan dan mijn studies omdat ik blijf bijleren. Is er een nieuwe behandeling of techniek? Dan volgen we een opleiding! We gaan er meteen mee aan de slag om te zien of het betere resultaten oplevert. Dat is de cultuur hier: we doen het goed, maar het kan altijd beter.

Het operatiekwartier is een erg specifieke setting, die niet veel aan bod komt tijdens de opleiding tot verpleegkundige. Nieuwe verpleegkundigen starten hier dus eigenlijk van nul. Daarom hebben we een uniek opleidingsprogramma ontwikkeld, waarbij ze les krijgen en meedraaien op de werkvloer. Na anderhalf tot twee jaar zijn ze volledig ingewerkt. Ik coördineer deze opleiding en ik geef af en toe les. Ik begeleid ook onze stagiairs en mentoren. Aan het einde van de stage vraag ik de studenten altijd om feedback. Die neem ik mee naar de mentoren, zodat we onze dienst verder kunnen verbeteren.

Ik ben heel fier als we onze patiënten goed geopereerd en verzorgd hebben, als één team. Ik zeg altijd tegen collega’s en starters: ‘Je moet elke patiënt behandelen als je mama of papa. Iedereen verdient de beste zorg.’ Ik ben ook trots op hoe alle verpleegkundigen bergen verzet hebben tijdens de coronapandemie. Met elke opschaling lagen er meer patiënten op intensieve zorgen, waardoor iedereen zich heel flexibel moest opstellen en zich snel moest aanpassen. Dat teamwork was indrukwekkend.

Bekijk onze vacatures verpleeg-, vroed- en zorgkunde